http://www.khafankadeh.7p.com
سفارش تبلیغ
صبا ویژن
مدیر وبلاگ
 
آمار واطلاعات
بازدید امروز : 9
بازدید دیروز : 6
کل بازدید : 38197
کل یادداشتها ها : 24
خبر مایه


همیشه زبان و قلم، مترجم عقل و خیال بوده ولی ترجمان عشق، چشم است. آنجا که اشکی از روی احساس و درد و سوز می‌‌ریزد، عشق، حضور دارد و آنجا که زبان و قلم با گردش منظم خود جمله‌‌‌های منطقی می‌‌‌سازد عقل حاضر است و همان طور که استدلالات منطقی می‌‌تواند همبستگی گوینده را با اهداف رهبران مکتب آشکار سازد، قطره اشک نیز می‌‌تواند اعلان جنگ عاطفی بر ضد دشمنان مکتب محسوب شود.
بر همین اساس است که حتی پیامبر اکرم(ص) و امامان(ع) کسی را که آمادگی گریه کردن ندارد به تباکی (خود را به شکل گریه درآوردن) دعوت کرده‌‌اند تا یاد حسین(ع) در همه قرون و اعصار در خاطره‌‌ها زنده بماند.

*اجر و ثواب گریه بر امام حسین(ع)

گریه برای آن حضرت سختی‌‌های حالت احتضار را از بین می‌‌برد، زیرا امام صادق(ع) به مسمع بن عبدالملک فرمودند: آیا مصائب آن جناب (امام حسین علیه‌السّلام) را یاد می‌‌کنی؟

عرض کرد: بلی! والله مصائب ایشان را یاد کرده و گریه می‌‌کنم.

حضرت(ع) فرمودند: آگاه باش که خواهی دید، در وقت مردن پدران مرا که به ملک الموت وصیت تو را می‌‌کنند که سبب روشنی چشم تو باشد.

همچنین فرمودند: ای مسمع! گریه بر احوالات حسین(ع) سبب می‌‌شود که ملک الموت بر تو مهربان‌‌تر از مادر شود.

گریه بر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) باعث راحتی در قبر، فرحناک و شادان شدن مرده، شادان و پوشیده بودن او در هنگام خروج از قبر است، در حالی که او مسرور است، فرشتگان الهی به او بشارت بهشت و ثواب الهی را می‌‌دهند.

اجر و مزد هر قطره آن، این است که شخص همیشه در بهشت منزل کند. (1)

گریه کننده بر امام حسین(ع) در بهشت با ایشان و هم درجه ایشان خواهد بود. (2)

شیخ جلیل جعفر بن قولویه در کامل از ابن خارجه روایت کرده است: روزی در خدمت امام صادق(ع) بودیم و امام حسین(ع) را یاد کرده و از او نام بردیم.

حضرت صادق(ع) بسیار گریستند و ما نیز به تبع ایشان گریستیم. پس حضرت صادق(ع)  فرمودند که امام حسین(ع) می‌‌فرمود: من کشته گریه و زاری (اشکم) هستم، نام من در نزد هیچ مؤمنی برده نمی‌‌شود مگر آن که محزون و گریان می‌‌شود.

در روایت آمده است هیچ روزی نبود که اسم امام حسین(ع) در نزد امام صادق(ع) برده شود و آن امام در آن روز تبسمی بر لب بیاورند. آن حضرت در تمام روز گریان و محزون بودند و می‌‌‌فرمودند: امام حسین(ع) سبب گریه هر مؤمن است.

شیخ طوسی و شیخ مفید از ابان بن تغلب روایت کرده‌‌اند که حضرت صادق(ع) فرمودند: نَفس کسی که برای مظلومیت ما محزون است تسبیح است و اندوه و ماتم او عبادت خدا و پوشیدن اسرار ما از بیگانگان جهاد در راه خداست.(3)

شیخ کشی(ره) از زید شحام روایت کرده است که: من با جماعتی از کوفیان در خدمت امام صادق(ع) بودیم، جعفر بن عفان وارد شد. حضرت او را اکرام کردند و نزدیک خود نشاندند و فرمودند یا جعفر!

جعفر عرض کرد: جانم، خدا مرا فدای تو کند.

حضرت(ع) فرمودند: به من گفته‌‌اند تو در مرثیه و عزای حسین(ع) شعر می‌‌گویی.

جعفر عرض کرد: بله، فدای تو شوم.

حضرت(ع) فرمودند: پس بخوان.

جعفر شروع به خواندن مرثیه کرد، حضرت امام صادق(ع) و حاضرین مجلس گریستند.

حضرت(ع) آن قدر گریست که اشک چشم مبارکش بر محاسن شریفش جاری شد.

پس از آن حضرت صادق(ع) فرمودند: به خدا سوگند که ملائکه مقرب در اینجا حاضر شدند و مرثیه تو را که در مصائب حسین(ع) خواندی شنیدند و بیشتر از ما گریستند و حق تعالی در همین ساعت بهشت را با تمام نعمت‌‌های آن برای تو واجب گردانید و گناهان تو را آمرزید.

پس امام(ع) فرمودند: ای جعفر می‌‌خواهی که زیادتر بگویم؟

جعفر عرض کرد: بله، ای سید من.

حضرت(ع) فرمود: هر که در مرثیه حسین(ع) شعری بگوید و بگرید و بگریاند، حق تعالی او را بیامرزد و بهشت را برای او واجب می‌‌گرداند.(4)

شیخ صدوق(ره) در امالی از ابراهیم بن ابی المحمود روایت کرده که امام رضا(ع) فرمودند: ماه محرم ماهی بود که اهالی جاهلیت، جنگ و قتال را در آن ماه حرام می‌‌دانستند، ولی این امت جفاکار خون‌‌های ما را در آن ماه حلال دانستند و حرمت ما را هتک کرده و زنان و فرزندان ما را در آن ماه اسیر کردند. آتش در خیمه‌‌های ما افروخته و اموال ما را غارت کردند. حرمت حضرت رسالت(ص) را در حق ما رعایت نکردند.

همانا مصیبت شهادت حسین(ع) دیده‌‌های ما را مجروح گردانید و اشک ما را جاری کرده، عزیز ما را ذلیل گردانیده است و زمین کربلا مورث کرب و بلاء ما شد.

پس باید بر حسین بگریند، همانا گریه بر آن حضرت گناهان بزرگ را فرو می‌‌ریزد.

سپس حضرت رضا(ع) فرمودند: پدرم چون ماه محرم داخل می‌‌شد کسی آن حضرت را خندان نمی‌‌دید و اندوه و حزن پیوسته بر او غالب می‌‌شد تا روز عاشورا. آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه او بود و می‌‌فرمود: امروز روزی است که حسین(ع) شهید شده است.

و همچنین شیخ صدوق از آن حضرت روایت کرده: هر که روز عاشورا روز مصیبت و اندوه گریه او باشد حق تعالی روز قیامت را برای او روز شادی و سرور گرداند و دیده‌‌گانش در بهشت به نور ما روشن شود.(5)

از ریان بن شبیب روایت شده است که گفته روز اول محرم به خدمت امام رضا(ع) رسیدم حضرت فرمودند: ... ای پسر شبیب اگر بر حسین(ع) گریه کنی و آب دیده‌‌گان تو بر روی تو جاری شود حق تعالی جمیع گناهان صغیره و کبیره تو را می‌‌آمرزد خواه اندک باشد و خواه بسیار.

ای پسر شبیب! اگر می‌‌خواهی خدا را ملاقات کنی در حالی که هیچ گناهی نداشته باشی حسین(ع) را زیارت کن.

ای پسر شبیب! اگر می‌‌خواهی که در غرفه‌‌ای از بهشت با رسول خدا و ائمه طاهرین محشور شوی، قاتلان حسین(ع) را لعنت کن.

ای پسر شبیب! اگر بخواهی مانند شهدای کربلا باشی و ثواب آن‌ها را داشته باشی، هر گاه مصیبت آن حضرت را یاد کردی، بگو: «یا لَیتَنی کُنتُ مَعَهُم فَاَفُوزَ فَوزًا عَظیماً»؛ ای کاش! من با ایشان بودم و رستگاری عظیمی می‌‌یافتم.

ای پسر شبیب! اگر می‌‌خواهی در درجات عالیه بهشت با ما باشی، پس برای اندوه ما اندوهناک باش و در شادی ما شاد. بر تو باد ولایت و محبت ما که اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد حق تعالی او را در قیامت با آن محشور می‌‌گرداند.(6)

ابن قولیه با سند معتبر روایت کرده از ابی هارون مکنوف که گفت: به خدمت حضرت صادق(ع)  مشرف شدم آن حضرت(ع) فرمودند که برای من مرثیه حسین(ع) بخوان، من نیز شروع کردم به خواندن.

امام فرمود: به این صورت نخوان به همان سبک و سیاقی که نزد خودتان متعارف است و نزد قبر حسین(ع) می‌‌خوانید بخوان. پس من خواندم.

حضرت گریستند و من ساکت شدم.

فرمود: بخوان، من خواندم تا آن اشعار تمام شد.

حضرت فرمود: باز هم برای من مرثیه بخوان، من شروع کردم به خواندن این اشعار: :یا مَریَمُ قومُی فَاندُبی مَولاکِ وَعَلیَ الحُسَین فَاسعَدی بِبُکاکِ»

پس حضرت بگریست و زن‌‌ها هم گریستند و شیون کردند و هنگامی که از گریه آرام شدند فرمودند: ای اباهارون! هر کس برای حسین(ع) مرثیه بخواند و یک نفر را بگریاند، بهشت بر او واجب می‌‌شود و سپس فرمودند: هر کس امام حسین(ع) را یاد کند و بر او گریه کند، بهشت بر او واجب می‌‌شود. (7)

به سند معتبر از عبدالله بن بکر روایت کرده‌‌اند که گفت: روزی از حضرت صادق(ع) پرسیدم که یابن رسول الله اگر قبر حضرت امام حسین(ع) را بشکافند آیا در قبر آن حضرت چیزی خواهند دید؟

حضرت(ع) فرمود: ای پسر بکر چه بسیار عظیم است سؤال تو به درستی که حسین بن علی(ع)  با پدر و مادر و برادر خود در منزل رسول خدا(ص) هستند و با آن حضرت روزی خورده و شادمانی می‌‌کنند.

گاهی بر جانب راست عرش آویخته و می‌‌گوید: پروردگارا! وفا کن به عهدی که با من بسته‌‌ای و نظر می‌‌کند بر زیارت کنندگان خود، ایشان را با نام‌‌هایشان و نام پدرانشان می‌‌شناسند و نظر می‌‌کنند به سوی آنهایی که بر او گریه می‌‌کنند و برایشان طلب آمرزش کرده و از پدرانشان می‌‌خواهند که برای آن‌ها استغفار کنند و می‌‌گویند: ای گریه کننده بر من! اگر بدانی خدا چه جیزی برای تو مهیا کرده از ثواب‌‌ها، هر آینه شادی تو زیادتر از اندوه تو خواهد شد.

آن بزرگوار از حق تعالی درخواست می‌‌کند که هر گناه و خطا که گریه کننده بر او کرده است بیامرزد.(8)

*ارزش قطره اشک برای امام حسین(ع)

قطره‌‌ای از آن اگر در جنهم بیفتد آتش و حرارت آن را خاموش می‌‌‌کند.

ملائکه خود آن اشک‌ها را گرفته و در شیشه‌‌ای ضبط می‌‌کنند. (توجه شود: حقایق برتر از این مسائل است، اما این چنین گفته‌اند تا مخاطب عادی بتواند بفهمد) (9)

برای هر عملی ثواب محدودی است، جز ثواب آن اشک که اجر آن محدودیتی و یا اتمامی ندارد.

*خواص چشم گریان در عزای امام حسین(ع)

آن چشم در نزد خداوند از تمام چشم‌‌ها محبوب‌‌تر است.(10)

همه چشم‌‌ها در روز قیامت گریانند، مگر چشمی که بر امام حسین(ع) گریه کرده باشد. (11)

آن چشم روشن شود به نور کوثر و نظر به آن. (12)

آن چشم را ملائکه تبرّک می‌‌کنند و اشک را خود از آن پاک می‌‌کنند. (13)

*خواص گریه برای امام حسین(ع)

هر کسی که تا به حال خداوند این مرحمت را در حق او کرده باشد و توانسته باشد قطره اشکی در عزای آن حضرت از دیدگان جاری سازد، به خوبی آثار و برکات نورانی و حالات معنوی وصف ناشدنی آن را در یافته ،اما گریه برای آن حضرت خواصی مربوط به خود را دارد که ما اجمالاً بعضی از آن را ذکر می‌‌کنیم:

-صله حضرت محمد(ص) است. (14)

-مساعدت و یاری حضرت زهرا(س) است، زیرا آن مکرمه هر روز در عزای فرزندنش می‌‌‌گرید. (15)

-اداء حق پیامبر(ص)، خدا و ائمه هدی(ع) است. (16)

-گریه برای آن حضرت تأسی به انبیاء، ملائکه و عباد الصالحین خداوند است.

-ادای مزد رسالت پیامبر(ص) است، زیرا در قرآن آمده که مزد رسالت پیامبر مودّت ذی القربی (دوستی با خاندان رسول خدا) است. ترک آن جفا به آن حضرت(ص) است. (17)

-تسلی دهنده دل از جمیع گریه‌‌ها و اندوه‌‌ها است. (18)

*خواص مجالس ذکر مصائب امام حسین(ع)

کسانی که در مجالس ذکر او شرکت می‌‌کنند، به خوبی حال و هوای آنجا را درک کرده و ارتباط معنوی عمیقی با حضرتش برقرار می‌‌سازند، اما بر طبق احادیث و روایات متعدد مجالس آن حضرت دارای ویژگی‌‌هایی است:

1- هر کس بنشیند، در مجالسی که در آن به امر ائمه(ع) پرداخته شده و ذکر مصائب آنان است، دل او نمی‌‌میرد در آن روزی که دل‌‌ها می‌‌میرند.(19)

2- این گونه مجالس محبوب خدا، رسول او و ائمه(ع) است.(20)

3- نَفَس فرد عزادار در آن مجلس تسبیح خداوند است.(21)

4- این مجالس محل نَظَر حضرت امام حسین(ع) است، زیرا آن جناب در عرش است و از آنجا به سوی سرزمین کربلا و زوّار و گریه‌‌کنندگان خود نظاره می‌‌کنند.(22)

5- ملائکه مقرب خداوند درآن مجلسی حاضر می‌شوند.

6- مجلس عزای امام حسین(ع) هر جا بر پا شود، آنجا قبه و بارگاه اوست.

7- معراج گریه‌ کنندگان است، زیرا که محل نزول صلوات و رحمت الهی و غفران ذنوب و ... است.

8- این مجالس از دیگر مجالس اشرف و افضل است. (23) (24)

شایان ذکر است گروه آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، چرایی این فضیلت‌ها و فلسفه گریه و عزاداری بر سیدالشهدا و فواید فردی و اجتماعی آن را به زودی منتشر خواهد کرد. 

*پی‌نوشت‌‌ها

1- بحارالانوار، ج44، ص289 و کامل الزیارات باب32، ص101

2- بحارالانوار /278/44/ امالی صدوق مجلسی 17/ ص68

3- منتهی الآمال ، ج 1، ص 538

4- منتهی الآمال ، ج 1، ص 539

5- منتهی الآمال ، ج 1، ص 540

6- منتهی الآمال ، ج 1، ص 541

7- منتهی الآمال ، ج 1، ص 542

8- منتهی الآمال ، ج 1، ص 543

9- منتخب طریحی/140/2

10- بحارالانوار /207/45، کامل الزیات باب26 ص81

11- بحارالانوار /293/44، عوالم /534/17

12- بحارالانوار /290/44، کامل الزیارات باب 32 ص102

13- بحارالانوار /305/44، تفسیر امام حسن عسگری (علیه السّلام) ص369

14- بحارالانوار /207/45، کامل الزیارات باب 26 ص81

15- بحارالانوار /209/208/45، کامل الزیارات باب ص82

16- بحارالانوار /207/45، کامل الزیارات باب 26 ص81

17- بحارالانوار ، ج 45، ص 205 وکامل الزیارات ، باب 26، ص 79

18- ترجمه خصائص الحسینیه ، ص 257

19- بحارالانوار /278/44، امالی صدوق مجلسی 17 ص68

20- بحارالانوار /282/42، قرب الاسناد ص) 18

21- بحارالانوار /278/44، امالی صدوق ، مجلس 17، ص 68

22- بحارالانوار /292/44، کامل الزیارات باب 32ص103

23- ترجمه خصائص الحسینیه ، ص 256

24- مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه علمیه قم

  

حَیَ عَلیَ العَزاء حَیَّ عَلی البُکاء فی ماتَم الحُسَین

عاشقان عاشورایی فرا رسیدن ماه جان سپاری در زیر پرچم یا لثارات الحسین تسلیت باد.

 

 

السلام علیک یا ثارالله و ابن ثاره 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً) ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر تو از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من زنده ام و برپا است شب و روز و قرار ندهد این زیارت را خداوند آخرین بار زیارت من از شما سلام بر حسین و بر على بن الحسین و بر فرزندان حسین و بر اصحاب و یاران حسین 

 

----------------------------------------------------------------

 

قال الرضا علیه السلام:

یا ابن شبیب! ان کنت باکیا لشی ء فابک للحسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام فانه ذبح کما یذبح الکبش.

امام رضا علیه السلام به «ریان بن شبیب» فرمود: ای پسر شبیب! اگر بر چیزی گریه می کنی، بر حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام گریه کن، چرا که او را مانند گوسفند سر بریدند .بحار الانوار، ج 44، ص 286

 

----------------------------------------------------------------

محرمی دیگر از راه می رسد و بهار اشک دیگری بر عاشقان ولایت، که در آن غبار از جان های خسته خویش زدایند و وجودشان را به عطر حسینی معطر کنند.

محرمی که با نام حسین پیوند خورده و با آمدنش فکرها و دل ها متوجه روزی می شود که بزرگ ترین روزهای مصیبت است.

اشک ها در غم برترین انسان های عالم جاری می شوند. وقتی که فرشتگان آسمانی بر حسین گریانند و پریان و پرندگان در زمین و هوا بر او نوحه گرند؛ آیا نباید انسان ها با این آفریدگان هم نوایی کنند و با یادآوری آن چه بر خاندان ولایت گذشت، گریه و نوحه ای همیشگی داشته باشند؟!

آسمان بر او گریسته است، چشم آسمان چهل روز در عزای حسین گریان بود، آیا سزاست چشم زمینیان بر مصیبت او گریان نشود؟! در حالی که قرن ها پیش از ولادتش، انبیای الهی چون آدم و نوح و ابراهیم مصیبت های او را می شنوند و بر مظلومیتش اشک می ریزند.

در حالی که جدش رسول خدا(ص) اعضا و جوارح او را که همان محل فرود آمدن شمشیرهاست، می بوسد و در غربت فرزندش گریه می کند.

در حالی که پدرش امیرمؤمنان (ع) در کنار شطّ فرات می ایستد و مصائب فرزندش را بر ابن عباس بازگو می کند و چنان بر او می گرید که محاسنش تر می شود و اشک بر سینه مبارکش می ریزد. آن گاه که مادرش زهرا(س) قبل از ولادتش بر او محزون و غمگین می شود و برای میوه دلش اشک می ریزد.

در حالی که برادرش حسن(ع) در حالی که در اثر سمّ در بستر شهادت قرار گرفته، او را بغل می کند و با خبر دادن از مصائب روز عاشورا بر او گریه می کند.

و آن گاه که امام زمان(عج) خود را نوحه خوان همیشگی و گریه کننده هر شب و روز مصیبت های جد بزرگوارشان می داند و گریه کردن بر او را تا آن جا که به جای اشک، خون از دیده ببارد، وظیفه خود می داند.

از آن واقعه قرن ها می گذرد؛ اما شعله عشق حسینی هم چنان در دل ها فروزان است؛ چرا که به فرموده پیامبر(ص) «از شهادت حسین(ع) حرارتی در قلب های مؤمنان است که هرگز به سردی نمی گراید».

در حالی که امام سجاد(ع) عمری را با یاد کربلا می گذراند و هیچ آبی را جز با اشک ریزان بر مصائب پدر گرامی اش نمی نوشد.

در حالی که امام صادق و امام کاظم(ع) در ایام محرم غرق در ماتم و گریه می شوند و لبخند از لبانشان محو می گردد و خودشان روضه خوان جد غریبشان می شوند.

در حالی که امام رضا(ع) غمنامه خویش را در عزای جد بزرگوارشان می سراید و یادآوری روز عاشورا را مایه مجروح گشتن پلک ها و ریزان شدن سیل اشک های خود می شمارد.

و آن گاه که امام زمان(عج) خود را نوحه خوان همیشگی و گریه کننده هر شب و روز مصیبت های جد بزرگوارشان می داند و گریه کردن بر او را تا آن جا که به جای اشک، خون از دیده ببارد، وظیفه خود می داند.

از آن واقعه قرن ها می گذرد؛ اما شعله عشق حسینی هم چنان در دل ها فروزان است؛ چرا که به فرموده پیامبر(ص) «از شهادت حسین(ع) حرارتی در قلب های مؤمنان است که هرگز به سردی نمی گراید».

آری! این عشق و شور حسینی که هرساله با آمدن محرم به اوج خود می رسد، ودیعه ای است از سوی خداوند در دل های مؤمنان.

----------------------------------------------------------------

شعر محرم:

هلال خون، مه خون، ماه اشک، ماه عزاست                                        عزای کیست؟ گمانم عزای خون خداست

خمیده قامت گردون، شکسته پشت فلک                                                  روانه خون دل از چشم آدم و حوّاست

پریده رنگ ز رخسار احمد و حیدر                                                               شراره ی دل زهرا، صدای وا ولداست

سرشک دیده ی زهرا، روان ز قلب افق                                                     قد خمیده ی زینب، هلال ماه عزاست

قسم به جان حسین ای هلال خون برگرَد                                                     که در تو زخم علمدار کربلا پیداست

بگو فرات نجوشد که آب تشنه لبان                                                 در این طلیعه ی خون اشک دیده ی سقاست

بگو به لاله نروید که چند روز دگر                                                             ورق ورق به روی خاک، لاله ی لیلاست

بگو به مهر نتابد که راس پاک حسین                                                         فراز نیزه چو خورشید روز عاشوراست

ز گوش دخترکی خون روان بود گویا                                                               که گوشواره ی او یادگاری زهراست

حسین بود خدایی، خدا حسینی بود                                                            از آن زمان که جهان وجود را آراست

سرشک دیده ی میثم هماره جاری باد                                                  که اشک دائم او وقف سیدالشهداست

سازگار

----------------------------------------------------------------

حی علی العزاء ، که ماه محرم است/
ماه عزای اشرف اولاد آدم است

فرا رسیدن ماه محرّم الحرام و ایام عزای حسینی بر شما تسلیت باد.


  

?

اعمال و آداب باطنی

 

1-  دید توحیدی داشتن به عاشورا

          -   تمامی عاشورا چیزی نیست جز جلوه مشیت پروردگار

 

2-  برخورد حداقل عارفانه به کربلا و دوری از نگاه تاجرانه

 

3- حضور در ملکوت عاشورا

          -  برای اطلاع از این امر می توانید به cd های مربوط  مراجعه فرمائید.

 

4- عبرت گیری و معرفت یابی از آن

          - باید بیشتر با شعور باشد  ، نه اکتفاء کردن به  شور و احساسات

          - با هدفدار کردن محبتها

 

5- هم هدف شدن با امام و یاران حضرت به واسطه

          - جامعیت گرائی

          - دوری از تماشاچی بودن

 

6- دوری از هرگونه جمع زدگی برای عبرت آموزی از کربلا

 

7-  بروز غیرت در ظهور تولی و تبری حسینی

 

8- تداوم و استمرار و پایداری

 

9- اخلاص و دوری از هرگونه ریا ، چشم و هم چشمی و ....

 

10- رعایت حدود و مرزهای عاشورائی

          - هیچکس را باحضرت  اباعبدالله علیه السلام و یاران منحصر به فرد آنحضرت قیاس نکردن و  نسنجیدن

 

11-  ترجیح امام بر تمام امور و زوایای زندگی

 

12- مراقبه  ویژه عاشورائی

          - دوری کردن از هر چیزی که انسان را ازحضرت  اباعبدالله علیه السلام  دور کند

 

13- عزادار بودن نه اینکه وانمود به عزا کردن

          - اهل معرفت گفته اند

                    o مثل مادری باشید که بچه اش را از دست داده است

                    o افسوس خوردن در اینکه توفیق حضور در آنجا برای جانبازی نداشته است.( یا لَیتَنی کُنتُ مَعَکُم فافوزَ فَوزاً عَظیماً)

          - احساس کنید عزیزترین فرد زندگی خود را از دست داده اید مانند حضرت زینب سلام الله علیها

 

14-   موجبات فراهم کردن اتصالات ولائی با امام عصر ارواحنا له الفداه

          - البته این امر با اعلام تسلیم بودن خود موجبات آن فراهم میشود

 


  

بسم الـله الـرحمن الـرحیم 

مـروری بـر مـراقـبات مـاه مــحـــرّم الـحـرام

 

 

با توجه به اینکه عاشورا در این ماه به وقوع پیوسته است و عاشورا یک حقیقت ازلی بوده که تا ابد جریان خواهد داشت که:

- از ازل جلوه داشته  و طراح آن ذات اقدس الهی بوده است

- با انبیاء استمرار داشته و توسط  رسول اکرم صلی الله و علیه و آله  ابلاغ شده است

- با امام حسین علیه السلام ظهور ناسوتی می یابد

- با حضرت زینب کبری سلام الله علیها تبدیل به فرهنگ شده و جهانگیر می یابد

- با امام سجاد علیه السلام عاطفه انگیزی شد و پیوند قلبی یافت ، و به واسطه امام باقر و امام صادق علیهما السلام سازماندهی
شد و تشکیلات گرفت ، امام رضا علیه السلام آن را تحکیم بخشیده و ابدی کرد، و با امام زمان حقایق و اسرار آن ظهور می یابد.

 

اعمال این ماه دارای دو بعد میباشد.  و برای بهره وری از جلوه ربوبی عاشورائی باید آداب ظاهری و آداب باطنی آن را به اندازه توان و ظرفیت رعایت کرد.

 

??آداب و اعمال ظاهری

 

1- غسل روز اول محرم که آثار ولائی دارد

         - البته غسل برای زیارت مخصوصاً روز عاشورا از لوازم تربیتی آن است

 

2- توبه : که برای طهارت باطن و رفع جمود عین اثر دارد

          - برای شرکت در مجالسی که حضرت زهرا سلام الله علیها حضور دارد ، پاکیزه بودن باطن  از آداب الهی آن است.

          - یکشنبه قبل از محرم یا در محرم بعداز نماز عصر با اعمال خاص آن

          - مخصوصاً برای کسانی که جمود عین دارند بسیار کارساز است.

 

3-  روزه 9 روز اول محرم

          -  بویژه روز اول آن که حضرت زکریا برای بچه دار شدن گرفت

          - اهل معرفت گفته اند ، روزه این روز برای اصلاح  و طهارت باطن و عاقبت                به خیر شدن نسل اثر دارد

          -  روزه روز عاشورا کراهت شدید دارد که :

                    o اهل سنت بنا بر بدعت بنی امیه روزه میگیرند

                    o بهتر است بدون نیت روزه ، از خوردن بویژه آشامیدن،  تاحد امکان پرهیز کرد

 

4- دائم الوضو بودن  به ویژه به هنگام حضور در مجالس و مراسم

 

5-  خواندن زیارت عاشورا

          -  در دهه اول محرم

                    o به طور مستمر که بهتر است بعداز نماز صبح باشد .

                    o شایسته است حداقل بطورمتوسط قرائت شود  یعنی با

                              § غسل

                              §  صد بند متوسط

                              §  نماز زیارت

                              § دعای علقمه

                    o  اهل معرفت آنرا با شرایط زیارت انجام میدادند مثل :

                              § درک حضور در حرم

                              § با غسل و وضو

                              § رعایت قبله

                              § رعایت پوشش مناسب

                              § طریق نشستن و ایستادن (بویژه  ایستادن در هنگام  سلام )

 

6- زیارت حضرت عبدالعظیم الحسنی

          -  بنا بر روایات زیارت امام حسین علیه السلام در حد واجب اعلام شده است

          -   لذا زیارت آنحضرت در حد تیممی است برای زیارت کربلا (در این ده روزحداقل یکبار)

 

7-  حالت عزا به خانه و محل کسب دادن

          - برای این امر شایسته است که :

                    o نصب کتیبه های عاشورائی

                    o مقداری سیاهی در خانه

                    o  پرچم عزا بر سر در خانه

          - این امر

                    o رضایت حضرت صدیقه و امام عصر  علیهما السلام را فراهم می آورد

                    o  محل کسب و خانه را به جهت حضور ملائک ، ملکوتی میکند

 

8-   تشکیل و شرکت در مجالس روضه

          - این مجالس

                    o شایسته است در جهت ارتقاء معرفت باشد.

                    o  باید به دور از ریا و چشم و هم چشمی انجام گیرد.

                    o  برای کودکان آثار تربیتی الهی خاص بیشتری دارد.

                    o   از نظر حضرت صدیقه علیها السلام  به دور نیست .

                    o حضور مخدرات باید بارعایت شرع باشد.

 

9-   انفاق و احسان و تفدیه

          -  اهل معرفت بنابر روایات گفته اند که هر چه بدهی می گیری

 

10- اجتناب از امور شادی آور و مفرح بویژه در دهه اول

          - لازم است برای اظهار ارادت و محبت و مودت حقیقی انسان دوری کند در

                    o شیرینی که معمولاً مخصوص مجالس جشن است

                    o البسه ویژه شادی

                    o تعطیل مجالس و محافل شادی ، مثل شب نشینی های شب یلدا

                    o عدم استفاده از تخمه و آجیل

 

11- اهتمام بیشتر به گریه و سعی در رفع جمود عین

          - در روایات گریه سفارش شده است نه سینه زدن و زنجیر زدن

 

12- نوشیدن و نوشانیدن آب به یاد عطش امام

 

13-  تعظیم مجالس روضه و جلوگیری از امور بدعت و خرافه در آن

 

14-  رعایت ادب محرم برای احترام به عزادار عالم حضرت ولی عصر ارواحنا له الفداه

 


  




طراحی پوسته توسط تیم پارسی بلاگ